24 April 2020: Ek het die radio vanaand vroeg afgeskakel. Dit was ‘n bedrywige dag met skryf en admin deurmekaar.

Party dae het ‘n manier om heeltemal anders te verloop as wat ek so mooitjies die vorige aand beplan het. Reeds vroeg kry hy ‘n loop van sy eie, nes ‘n stroom leiwater.

21 April 2020: Vanoggend skryf ‘n kollega in ‘n e-pos: “Die dae voel nie meer vir my soos dae nie. Elke dag blur in die volgende in. Vreemde tye!”

Ek deel ‘n WhatsApp met haar: “Until further notice, the days of the week are now called, thisday, thatday, otherday, someday, yesterday, today & nextday.”

14 April 2020: Die wind het laasnag gedraai en meteens ‘n golf soutlug so helder by die kamervenster ingespoel dat ek die bamboes in die maanlig op die water in my gedagtes kon sien wieg.

Daardie oomblik as die wind draai, was nog altyd vir my ‘n wonderwerk.

6 April 2020: Ek loop nou die camino vooruit. Eintlik het my camino begin die oomblik toe die wete in my binneste begin roer het dat ek dit graag wil stap. Al het ek nie die vaagste benul gehad van hoe, waar of wanneer nie. Ek het net geweet ek wil dit doen. Dís wanneer my camino regtig begin het. 

27 Maart 2020: Toe breek gisteraand 12-uur amptelik aan. Op ‘n manier het dit gevoel ek is weer ‘n kind wat vir kersfees wag. Dan breek kersoggend aan en jy gaan hang oor die groen tuinhekkie om pad-af te kyk of daar nie iets onder in Riebeeckstraat in aantog is waarvan almal vergeet het nie.

Die luggie het die ranker voor die kamervenster liggies geroer. My kat het haar agterbene lank uitgestrek en verder geslaap. Ek het gaan rooibostee maak en in die donker na die sekelmaan gesit en kyk.

Dis ‘n plantmaan met haar holtetjie na bo. ‘n Maan met ‘n Oop Hand vir baie blessings gee.

Vanoggend was ek skrikkerig om oor die muur langs die huis na die grootpad aan die anderkant te kyk. Sê nou ‘n hele weermag kyk vir my terug? 

25 Maart 2020. More begin die “lockdown”. Ek probeer voortgaan soos normaalweg. Vee soggens die stoep. Gee die tuinvoëls kos en maak hul waterbakke vol. Kyk watter verrassings die tuin deur die loop van die nag opgelewer het, voordat ek die rekenaar aanskakel om met my dag se werk te begin.

Gisteroggend se klein naaldekoker langs die voordeur was ‘n bonus.😊

Maar my kop bly vol doenlysies. Ek het besluit om nie kruideniersware op te gaar nie – net te koop wat nodig is en die boeke aan te skaf wat ek vir navorsing gaan nodig kry. Tog kan ek nie die gevoel afskud dat almal op pad is om eksamen te skryf, terwyl ek nog nie eers weet wat die kursus se naam is nie.